Yüksek seviye kişilik patolojisi için Dinamik Psikoterapi (DPHP)
Yüksek Düzey Kişilik Patolojisi için Dinamik Psikoterapi (DPHP) (Caligor, Kernberg ve Clarkin, 2007), şiddet spektrumunun daha sağlıklı ucundaki kişilik patolojisinin tedavisini optimize etmek için getirilen değişikliklerle Aktarım Odaklı Psikoterapi’den (TFP) türetilmiştir. DPHP, daha iyi işleyen bağımlı, histrionik ve narsistik kişilik bozukluklarının yanı sıra obsesif-kompulsif, depresif, histerik ve kaçınmacı kişilik bozukluklarının tedavisi için önerilir.
Daha yüksek seviyeli kişilik patolojisi, benlik ve başkalarının nispeten istikrarlı ve iyi bütünleşmiş deneyimleri ve karşılıklı bağımlılık ve endişe ile karakterize edilen ilişkiler kurma kapasitesi ile ilişkilidir. Sonuç olarak, daha yüksek seviyeli kişilik patolojisine sahip bireyler genellikle bazı alanlarda makul derecede iyi ve bazen çok iyi işlev görebilirler. Bununla birlikte, daha yüksek seviyeli kişilik patolojisi, bu bireyleri ruh sağlığı uzmanlarının dikkatine getiren içsel ve dışsal zorluklarla ilişkilidir. Klinik ortamda, hastalar genellikle kişilerarası ve yakın ilişkilerinde sorunlarla ve/veya profesyonel yaşamlarında potansiyellerine ulaşmada zorlukla karşılaşırlar. Öz saygı ve/veya öz eleştiri, duygusal ve cinsel engellemeler, içsel ve dışsal stres faktörleriyle esnek bir şekilde başa çıkmada zorluk ve ayrıca anksiyete ve depresyon belirtileri yaygındır. DPHP, bu bireylerin klinik ihtiyaçlarını en iyi şekilde karşılamak, Kernberg kriterlerini kullanarak nevrotik veya yüksek sınırda kişilik organizasyonu seviyesinde organize olmak ve DSM5 Kişilik İşlevselliği Ölçeği Seviyeleri 1 ve 2’de işlev görmek için geliştirilmiştir.
DPHP, terapist ve hastanın birebir görüştüğü yoğun bir psikoterapi biçimidir. Terapi genellikle haftada iki seans sıklığında gerçekleştirilir ve genellikle bir ila üç yıl sürer. Terapistin duruşu aktiftir, hastanın belirli tedavi hedeflerini belirlemesine ve ardından sunulan zorlukların altında yatan psikolojik çatışmalara odaklanmasına ve bunları keşfetmesine yardımcı olur. DPHP’nin amacı, hastaların kişilerarası, yakın ve iş yaşamlarındaki işlevlerinde ve memnuniyetlerinde yansıyan kişilik değişikliği ve semptomatolojide iyileşmedir. DPHP, genellikle kişilik patolojisiyle birlikte görülen duygusal, kaygı ve yeme bozuklukları için ilaç yönetimi ve diğer belirli tedavilerle birleştirilebilir.
TFP gibi DPHP de, içselleştirilmiş benlik ve öteki imgelerinin kişilerarası ve öznel deneyimi düzenlediği görülen psikodinamik nesne ilişkileri teorisine dayanır. Daha yüksek seviyeli kişilik patolojisinde, çatışmalı benlik ve öteki görüşleri büyük ölçüde bilinçli farkındalığın dışındadır. Bu ortamda, savunmacı bir şekilde benimsenen benlik ve öteki görüşleri katı bir şekilde korunur ve öznel deneyimi düzenler. DPHP’deki klinik müdahale kişilik katılığını hedef alır. Psikoterapötik teknik, hastaların özellikle sorunları ve şikayetleri sunma konusunda katı, savunmacı bir şekilde benimsenen benlik ve öteki görüşlerinin daha tam farkındalığını geliştirmelerine, bu görüşleri sorgulamalarına ve alternatif bakış açılarını değerlendirmelerine yardımcı olmaya odaklanır. Terapistin odaklanmış sorgulaması, yargılayıcı olmayan ve kabul eden bir terapötik duruşla birleştiğinde, terapide benlik ve öteki hakkındaki savunmacı görüşlerin altında yatan çatışmaların keşfedilmesini ve bunların üzerinde çalışılmasını kolaylaştırır. Deneyimin çatışmalı yönleri bilinçli hale geldikçe, terapist hastanın bu farkındalıkla tipik olarak ilişkilendirilen acı verici duygulara tahammül etmesine ve ortaya çıkan düşünceler ve hislerle çalışmasına yardımcı olur. Bu süreçte, benlik ve başkalarına ilişkin çatışmalı görüşler öznel deneyime daha iyi entegre olur, daha esnek ve uyarlanabilir psikolojik işleyişe ve mevcut sorunların ve semptomların çözümüne yol açar.
